خدا
خدا وجود نداره. اگه داشته باشه سادیسم داره
توی محاصره ی بیماری های بیشمار جسمی
و روانی زندونی مون کرده و باید آدمایی رو
تحمل کنیم که باطنشون بوی تعفن میده اما توی
ظاهرشون قابل تشخیص نیست و حتی احمق ترین
آدما هم میتونن باطن نجسسونو پنهان کنن.
حرفم راجب آدما نیس درباره خداست. چرا باید
زیر منت باشیم؟ چرا کسایی که تلاش میکنن
به جایی نمیرسن؟ 29 سالمه و هنوز زیر صفرم
و زیر منت. و مثل پیرمردا قرص میخورم و هیچ
حق انتخابی نداشتم تو مسائل مهم زندگیم. مثلا من
نرفتم جنگ که جانباز بشم خود ب خود معلول شدم
من انتخاب نکردم بشینم تا چاق بشم و سنگین وزن
و متحمل جوش باسن. من اشتباهی نکردم
که باعث آپنه خواب و نارسایی قلبی بشه.
کی قراره زندگی کنم؟ حتی دلخوشی هامم
توسط خدا و آدما به عذاب تبدیل شدن.
کنترلی روی خوابم جوشم و بیماری هام
ندارم حتی نمیدونم درد قفسه سینه ام از
چیه؟ نه پدر دارم نه کسی که درکم کنه
تنهام تنهای تنها.
سلام من رضا جوادی متولد 1375 هستم من از شش سالگی بیمار هستم میتونستم همه کار هام رو انجام بدم اما حالا خیلی قدرتم کم شده