سلام

میخواستم زندگی مو بنویسم اما اونقدر شجاع نیستم که

همشو بنویسم. دلم میخاد بنویسم حتی اگه کسی نخونه

نه کل زندگیمو بلکه هر چی که به ذهنم رسید.

الان 28 سالمه و هنوز معلولم. بیماری های زیادی

رو تحمل میکنم و کیفیت زندگی ام تقریباً صفره

بعد یه دوره طولانی بی خوابی الان کیفیت خوابم

بهتر شده اما ساعت خوابم نه. ماسک گاهی شدید

بد قلقی میکنه. تو این سال ها چند بار به خودکشی

فکر کردم با اینکه همینجا تو دو تا مطلب بقیه رو به

خودکشی نکردن تشویق کردم. همیشه این سوال رو از

خودم میپرسم که این زندگی ارزششو داره که اینهمه سختی

بکشی و جوابم همیشه نه هست. و چی باعث شده

که ادامه بدی. و جوابم فقط امید هست.