هر چی از تلخی آدما بگم کمه آدمایی که میگن پول

 براشون بی ارزشه ولی حاظرن بخاطرش دل همو

بشکونن و تهمت های بزرگ بزنن و غیره اما پول

 میتونه هر کسیو وسوسه کنه تا به کار های بد تری

 دست بزنه اما بد تر از اون تبعیض هست و نمیدونم

چرا آدما بین هم تبعیض قائل میشن و اصلا نمیتونم

درک کنم که چرا‌ واقعا چرا وقتی که یکی میگه

مثلا: تلاش خوبه باید فلانی تلاش بکنه تا موفق بشه

بهش میگن هر کی پول و پارتی داره موفق میشه

بعد یکی دیگه عینا همون جمله رو میگه میگن

بله کاملا درست میگی اگه تلاش کنه حتما موفق میشه

یا برای حل مشکلات هم همینطور و از همه بد تر

موقع خطای بزرگ هم هیچ تنبیه یا حرفی نمیزنن و

گاهی میگن فدای سرش و اشکال نداره و از اونور

کوچیک ترین خطای یکی دیگه بزرگ ترین گناه

محسوب میشه و ماه ها یا شاید دائم توبیخ یا سردی

رفتار و کینه ای که فقط یه جرقه کوچیک یا بی دلیل

به دعوا منجر بشه و از اونور دقیقا با کسی که خطای

بزرگی انجام داده با خوشرویی و محبت استقبال بشه

واقعا هر چی از عجایب آدما بنویسم کمه خیلی راز

تو دلمه و میمونه از کسایی که تصورشو نمیکردم

و تو دلم میمونه هر چند آدمای کثیف هیچ ترسی از

علنی شدن شدت تبعیض قائل شدنشون و سایر راز

هاشون ندارن اما باز تو سینه ام میمونه تا بیشتر از

این حسادت ایجاد نشه. از انسانیت آدما فقط نمایش

تو فیلم ها و بازیگری هنگام خر و شیر کردن هم

یا خودشیرینی مونده متاسفم فقط همین.